Help, ik zit wéér in een appgroep – waarom moeders (nog steeds) alles regelen

Help, ik zit wéér in een appgroep – waarom moeders (nog steeds) alles regelen Wat onwennig zitten we op kleine stoeltjes in de kleutergroep. Het is 2015 en onze eerste ouderavond. De juf vraagt wie de nieuwe klassenmoeders willen worden. Twee moeders steken direct hun hand op, alsof ze hier erg naar uit hadden gekeken. Dan is er ook nog een luizenmoeder nodig, zegt juf. De juf kijkt de groep rond met een lieve, wat smekende blik. Een vader ziet op dat moment een bekende over de gang lopen en zwaait enthousiast. Zijn hand omhoog wordt gezien als een vrijwillige aanmelding, net als bij de klassenmoeders. “Ah ja, sorry, een luizenvader mag natuurlijk ook,” zegt de juf. Er wordt hard gelachen. Het duurt even voordat de vader doorheeft dat hij zich per ongeluk heeft opgegeven. Een waargebeurd verhaal, we hebben er nog vaak om gelachen, maar het legt ook wel schrijnend bloot wat eigenlijk helemaal niet zo grappig is: het gemak waarmee er van moeders verwacht wordt dat ze alles regelen. De appgroep-invasie Al snel merkte ik dat ik, als moeder, overal automatisch werd toegevoegd: de klassenapp, de traktatiecommissie, kinderfeestjes appgroepen, de ‘het is weer bijna juffendag’ groep en ga zo maar door. Ook als ons kind bij iemand anders ging spelen, verliep de communicatie via mij. Zelfs als ik niet eens thuis was en mijn man nota bene ons kind op het schoolplein stond op te wachten. En dus moest weten waar en hoe laat ons kind opgehaald moest worden. Waarom is dit zo? Simpel. Omdat de meeste moeders dingen nou eenmaal regelen. Zonder te hebben hoeven solliciteren, zijn ze automatisch de planner, de coördinator oftewel de projectmanager van het gezin. En dus gaat iedereen ervan uit dat ze ook dit wel regelen of zullen weten. En vaak is dat ook zo. En dat is echt niet altijd omdat ze dat willen, maar omdat ze nou eenmaal graag doen wat kennelijk van ze wordt verwacht en omdat ze denken dat het anders niet goed zal komen. En zo houden moeders dit systeem soms ook zelf in stand. En dus is het zo dat de moeders vaak weten wanneer de studiedag is, wie er allergisch is voor noten of Flip nou in groep 6B of 6C zit, wanneer het sportdag (en waar) is en waar de gymtas van vorige week gebleven is. Mental load Onderzoek laat keer op keer zien: moeders doen nog steeds het grootste deel van het (onzichtbare) regelwerk. Een vriendin noemde dat laatst ‘de mental load van moeders.’ Het continu bezig zijn met dingen die geregeld, onthouden en gepland moeten worden. En ik zie veel om me heen dat dit niet per se het beste in moeders naar boven haalt. Altijd aanstaan maakt tenslotte van niemand een leuker mens. En zeker niet als de functie van projectmanager je niet goed past, omdat het niet aansluit bij je kernkwaliteiten. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat ik niet door de 1e sollicitatieronde was gekomen. En de vaders dan? En vaders? Uit onderzoek komt naar voren dat ze best meer willen bijdragen, als ze weten wat er moet gebeuren. En dat is vaak niet zo. Want: het is ze niet gevraagd. Ze zijn niet toegevoegd. Of de projectmanager heeft het zelf allemaal al geregeld. Of, nog erger, de projectmanager blijft zich er tegenaan bemoeien terwijl ze taken heeft gedelegeerd. Dat helpt ook niet om de vader gemotiveerder en verantwoordelijker te maken en daarnaast blijft de mental load van de moeders dus nog onverminderd hoog. Hoog tijd dus dat ook vaders standaard worden toegevoegd aan die beruchte appgroepen. Tips Geef bij je partner aan dat je het anders wilt.   Geef het goede voorbeeld: als je zelf een appgroep aanmaakt, voeg direct beide ouders toe. Als je een cadeau-suggestie vraagt, vraag dit dan ook aan beide ouders. Als je partner niet is toegevoegd aan een appgroep waar jij in zit en het gaat hem net zo goed aan, vraag dan zelf actief of ‘Klaas ook even toegevoegd kan worden.’ En mocht je een taak uit handen geven, bemoei je er dan ook niet meer mee. De beste tip die ik kreeg: heb je het uit handen gegeven en zijn het dingen die op ‘zijn’ dag plaatsvinden, ga zelf de appgroep uit. Dus lieve moeders, het gaat ook om het durven loslaten van de gedachte dat jij alles moet regelen, simpelweg omdat je een moeder bent. Geef het uit handen, verdraag dat het misschien niet altijd gaat zoals je had gedacht of gehoopt. En laat het ook maar een keer misgaan. Als dat lukt dan heb je er mental load technisch gezien ook iets aan. En komt er misschien wel ruimte vrij voor jouw leukere versie. Hoe ervaar jij dit? En wat werkt bij jullie thuis om de mental load eerlijker te verdelen?