Verdiepingscursus Systeemtherapie (72 uur)

De basismodule Systeemtherapie Vervolg van 72 uur (60 uur vervolg en 12 uur wetenschap)  vormt samen met de basismodule Systeemtherapie Inleidende deel van 60 uur de Theoretische basis Systeemtherapie van 132 uur.

Aan het einde van de 132 uur  ben je in staat zelfstandig systeemtherapieën uit te voeren. Je bent in staat om interventies vanuit verschillende perspectieven (o.a  narratief perspectief, hechtingsperspectief, oplossingsgerichte perspectief) toe te passen, binnen partnerrelatietherapie en gezinstherapie. Supervisie en leertherapie vormen onderdeel van de totale opleiding tot systeemtherapeut NVRG.

Inhoud

Er wordt gestart met een praktijkdag: cursisten oefenen met het doen van gezinsonderzoek ten behoeve van gezinsdiagnostiek. De docenten introduceren een gezinsdiagnostiek formulier waarin de onderzoeker vanuit drie posities rapporteert. De onderzoeker schrijft vanuit een systemische kennis over tijdslijnen, gezinsstructuur, patronen, het affectieve klimaat en betekenisgeving. Vervolgens geeft de onderzoeker ruimte aan de stemmen van gezinsleden zelf. De onderzoeker verwoordt probleemdefinities, zorgen, wensen, waarden, dissensus en consensus. Tenslotte schrijft de onderzoeker vanuit een “withness” positie een reflectie n.a.v. indrukken, resonantie en vragen. Cursisten presenteren in drie groepen een casus en nemen bij elkaar het gezinsdiagnostisch onderzoek af. 

Theorie: 

• Gezinsdiagnostiek 

• Integratie van systemische perspectieven; intergenerationeel, structureel, communicatief, ervaringsgericht, narratief, collaboratief en dialogisch. 

• Verschil tussen ‘aboutness-positie’ en ‘withness-positie’ 

Werkwijze

• rondje groep 

• inleiding GDO 

• casuïstiek voorbereiding 

• presentatie en onderzoek • Het schrijven van rapportage 

• Nabespreken/ reflectie Leerervaring: Oefenen met (circulaire) vragen stellen, een ervaringsgerichte opdracht geven, gezinsdiagnostiek en zodanig rapporteren zodat de gezinsleden ‘ja’ kunnen zeggen tegen een tekst die erkenning geeft e verschil maakt. 

Doelstelling

Systemische competenties: 

• De ST kan zichzelf zien als onderdeel van het therapeutisch systeem. Hij is in staat om in deze context te reflecteren over zijn eigen gevoelens, gedachten en associaties en deze: a. te verbinden met de eigen geschiedenis; b. te verbinden met zijn eigen sociaal culturele achtergrond; c. al dan niet te gebruiken in een therapeutisch kader. 

• De ST kan problemen systemisch conceptualiseren, waarbij hij als kader de systemische perspectieven gebruikt. Hij kan deze conceptualisaties zo formuleren dat ze voor cliënten begrijpelijk zijn. Als cliënten zich er in kunnen vinden is hij in staat om samen met hen heldere behandeldoelen overeen te komen. Hij kan deze tijdens de therapie evalueren en zo nodig aanpassen. 

• De ST beschouwt individuen in het kader van hun onderlinge relaties en interacties en als functionerend in diverse contexten. De ST weet en kan zien: a. dat onderlinge interacties gekenmerkt worden door voortdurende en zich herhalende feedbackpatronen; b. dat interactiepatronen zichtbaar worden in gedrag en zich ontwikkelen in de tijd; c. hoe systemen gekenmerkt worden door recursieve feedbackcycli waarin betekenisgeving, emoties, gedrag en relaties vorm krijgen; d. hoe contextuele factoren de wijze waarop individuen zich tot elkaar verhouden, beïnvloeden. Belangrijke contexten zijn: familie en andere belangrijke relaties, sociale netwerken, professionele kaders, de culturele, maatschappelijke en sociaal-politieke omgeving. 

• De ST kan systemische diagnostiek vormgeven en deze uitvoeren. De ST: a. begrijpt de context waarin de hulpvraag is ontstaan en van waaruit de verwijzing heeft plaatsgevonden; b. kan informatie verzamelen over het aanmeldingsprobleem en het grotere systeem waar de hulpvrager(s) deel van uit maakt (maken); e. kan de invloed van het probleem op en de bronnen van veerkracht van de systeemleden in kaart brengen; f. kan herkennen welke rasters mogelijk meespelen (contextuele reflectie); ziet systeemdiagnostiek als interventie en als een continu proces van hypothesevorming